Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Duo Reges: constructio interrete. Sed plane dicit quod intellegit. Falli igitur possumus. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Hoc est non dividere, sed frangere. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Sedulo, inquam, faciam.

Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.

Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Refert tamen, quo modo.
Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis?
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Erat enim Polemonis.: Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Bork: Quid de Pythagora?
Bork: Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Bork: Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Immo videri fortasse.: Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Deinde dolorem quem maximum? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sed nimis multa. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Si enim idem dicit, quod Hieronymus, qui censet summum bonum esse sine ulla molestia vivere, cur mavult dicere voluptatem quam vacuitatem doloris, ut ille facit, qui quid dicat intellegit?

Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est
noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda;

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;